Wiosna od wieków zachwyca poetów, przynosi im wyjątkowe natchnienie i jest prawdopodobnie najczęściej opisywaną porą roku. Zainspirowała również podkarpackie poetki, które podzieliły się z nami swoją twórczością. Wiersze ilustrują obrazy namalowane przez uczestników Warsztatów Plastycznych dla Dorosłych działających w Centrum Kulturalnym w Przemyślu.

 

 

 

 

Andrzej Krzysztoforski

 

 

IWONA DATA - Przemyśl

Wiosna

nadeszła w końcu  cicho, ukradkiem
śpiew ptaków wokół rozbrzmiewa
trawy przybrały jaśniejszą barwę
i pierwsze pąki mają drzewa
siedzę na zciętm pniu i oddycham
chłonąc pierwsze ptaków odgłosy
a  radość moja jest taka wielka
że doczekałam  kolejnej wiosny
patrzę jak fiołki rozkwitają
uśmiechem jasnym wabią stokrotki
jakaś ptaszyna ćwierka wesoło
a przecież mogło nie być tej wiosny
dałeś  mi Boże kolejna szansę
na nowe życie, na nową wiosnę
dałeś, choć przecież nie musiałeś
chcę  podziękować ci za to dzisiaj

19.03.23. 

 

 

  Maria Jolanta Hartman

 

D’ARIA GALICKA - Przemyśl

***

Ach, szafirowo wyśpiewać

te wszystkie okruszki nieba:

wiosenne przylaszczek wpółśnienia,

aksamit w bratków spojrzeniach,

szafirków klejnoty drobne,

ostróżek korony nadobne,

błękitnych strumieni lśnienia

i niezabudek westchnienia.

I deszczów nutki dźwięczne

w polne dzwoneczki zaklęte...

I rozbłękitniać wciąż Duszę

nowymi kwiatami wzruszeń,

pól, łąk, ogrodów czarami

i motylimi skrzydłami...

Sercem ku niebu się wznosić –

całemu z modrej Miłości.

z antologii „Bezkresem letnich łąk oczarowani” 2022:

 

Emilia Fok

 

RENATA GIŻA – Rakszawa

O Tobie, niezabudko…

Spośród pierwszych wiosennych oznak

zajęła miejsce w pełni doskonałe

piszą o niej, śpiewają piosenki

sławiąc uroki przyrody całej.

 

Ten mały niebieski kwiatuszek

gdy przyciągnie wzrok na łące

budzi tkliwe, czułe skojarzenia

cieszy ludzi oraz słońce.

 

Drobny, skromny i nieśmiały

żółte oczko, modre lica

urokliwa niezabudka

swoim czarem świat zachwyca.

 

Pamięć sprzed lat tak kojarzy

by tradycja kwitła polska

opleciona wiankiem wspomnień

dumna z niej niejedna wioska.

 

11.10.2017 

 

 Alicja Nodżak

 

 

TERESA GLAZAR – Rzeszów

Ukwiecony maj

I znów ukwiecony maj bogactwem barw wita,
tu błękitem nieba w niezabudkach zakwita...

Nieco dalej różem niezapominajka lśni.
Różowa? Cóż, piękna, a może mi się to śni?!

W cieniu, choć nie pogardzi ciepłem promyczka,
rośnie wonna wielokwiatowa kokoryczka.

Konwalia majowa w objęciach berberysu,
rozsiewa miły zapach bez żadnych kaprysów.

Już kielichy krzewuszki Weigela obficie
kwitną, pozostawiając nas w niemym zachwycie.

Bez, który pachnie bzem wciąż o tej samej porze,
w płatkach szczęście skrywa w biało-bzowym kolorze.

Jarzębiny, głogi, kasztanowce, kalina...
Mnogością barw i woni wiosna się ugina!

Tu złotokap, w innym miejscu pnącza glicynii
kraj kiście kwiatów zdobią, od gór aż do Gdyni!

Dalej róży kwiat prześwietlony smugą słońca.
Płatki w kształcie serc spina korona pachnąca.

Niekiedy w maju brylantowe roszą deszcze,
różanecznik w kroplach lśni, a prosi o jeszcze.

Umajone pola, łąki, sad, skwer, ulica...
Ach, czemuż cały rok świat mnie tak nie zachwyca?!

z tomiku "Jeszcze wczoraj..."

 

 

ELŻBIETA KAZIENKO – Medyka

Stokrotki

Stokrotki moje promienne,
skromne perełki przyziemne,
drobne, malutkie i wdzięczne
rozsypane kobiercem po łąkach,
śmiejecie się dumnie do słońca
Ogarnąć nie mogę wzrokiem,
pozwólcie mi dotknąć was trochę.
Skrywacie słoneczka w sobie
a białe płatki rozchodzą się wokół
na wszystkie strony jak promienie.
Pan rozsypał was wszędzie
tak jest… i będzie,
ukochał tak bardzo…
bo służycie skromnie i pięknie
swoim  uśmiechem i wdziękiem
 

 

 Dorota Furtak

 

STEFANIA KLUKIEWICZ-BIGOS – Przemyśl

Wiosenne refleksje

Siedemdziesiąt siedem razy
Chętnie z wiosną się witałam.
Odtworzyłam te obrazy,
W których się odnajdywałam.

Krzew jaśminu obok ganku,
A przed domem lilak biały
I stokrotki, co we wianku
Pięknie się prezentowały.

Bujna trawa, polne kwiaty
- Dziewczę po nich biega boso.
W zbożu maki i bławaty
Zwilżone poranną rosą.

Park, alejka i kasztany
Obsypane gęsto kwieciem.
Ujrzałam tu zakochanych,
Co  we własnym trwają świecie.

Zatrzymałam się na chwilę
Nad obrazem z tego roku.
- Na działce kwitną żonkile,
A mnie łza się kręci w oku.

Maj 2023 r.

 

 

  Alicja Czado

 

 

JÓZEFA KORNAGA – Lubaczów

Ach,ta wiosna...

Ach, ta wiosna,
ta zielona  
cudnym kwieciem umajona,  
kwitnie wszędzie kolorowo-  
tak jak tęcza, daję słowo...   
Tu stokrotki już rozsiane,  
tam się pysznią tulipany-  
w ogródeczku tuż przy płocie  
rozkwitają całe krocie.   
Słonko łagodnie przygrzewa,  
nad łąką skowronek śpiewa,  
bocian dumnie spaceruje   
i przysmaków wypatruje.   
A pod lasem przy ruczaju  
żabki koncert zaczynają,  
konik polny usiadł w trawie,  
przysłuchuje się tej wrzawie...   
Kukułka wesoło kuka,  
dzięcioł w drzewo głośno stuka...  

Wiosna, wiosna nam przybyła   
i świat sobą ożywiła!     
Idzie wiosna...   
Szumią topole i sosny,  
na niebie słonko przygrzewa,  
a skowronek tak radosny  
arię swoją głośno  śpiewa.   
Nad potokiem wierzba stara  
rozpuściła swe warkocze,  
żabki szepczą gdzieś w szuwarach:  

Idzie wiosna przez Roztocze
Ma na głowie barwny wianek,  
suknię w kwiaty kolorowe-  
biegnie ścieżką gdzieś nad Tanew,  
potem na Pole Czartowe.   
Kosz stokrotek rozsypała  
i pierwiosnki posadziła,  
ciepły deszczyk przywołała,  
ziemię wiatrem odświeżyła...   
Drzewa już puściły pąki,  
trawa się zazieleniła,  
pokraśniały puste łąki,  
knieja ze snu się zbudziła.   
Po to przecież, moi mili  
wiosna gości na Roztoczu,  
by się wszyscy ucieszyli  
widokiem miłym dla oczu.   

 

 Alicja Hartman

 

 

BARBARA KUCZERA – Przemyśl

Kaczeńce

Kiedy po ciężkiej zimie
ziemia szarobura
Resztki śniegu po rowach
deszcz wiosenny zmywa
Zaraz na jego miejscu
Kaczeniec zakwita
i swoim złotym ciepłem
tę szarość zakrywa 

 

 Lucyna Bilo

 

 

 

AGATA LALIK – Wola Korzeniecka

Wiosna

Pękły główki tulipanów wylewając czerwień
pieszczotą promieni otwarte fiołki zachwyciły błękitem

            Ach jesteś!

Bazie puszystością łaskoczą nosy
skrzek niczym korale zdobi mokradła

            Ach jesteś!

Zdziwiony bociek spogląda na ludzi
dlaczego nie zadzierają głów

            Ach jesteś!

Odtajały serca zlodowaciałe pędem
zakwitła nadzieja w sercach uśpionych

            Ach jesteś!

            Ach jesteś ! 

 

Dorota Furtak 

 

MARIA MARKIEWICZ - Jarosław

Wiosenny blask

 Słońce w blasku

nabrało siły

- wiosna - wiosna

budzi świat

motylek usiadł

na gałązce forsycji

podziwia zawiłości żółci

- wplecionej w pierwszy seledyn

ciepłej otuliny wiatru

- krzykiem ptaków

dających oznaki

- że to zmiana wielka

- że to wesołe myśli nocą

- że to dobroć serca gorąca

- że to przyroda ubrana

w galowy strój słońca…

 

 

 

 

 Anna Wilk

 

ZUZANNA OSTAFIN – Lubzina

Wiosenne czary

 

Co to za czary wiosna uczyniła?

Że rośliny, zwierzęta ze snu obudziła

i ciepłym deszczykiem niczym perełkami,

Przystroiła trawę wody kropelkami.

 

Z rozmachem trąb pchnęła swe barwy na drzewa,

Gdzie wśród gałęzi słowik pięknie dla nas śpiewa

Ogłaszając głośno wszystkim dookoła:

Wiosna, wiosna czary czyni - wesoło woła!

 

Już zawilce jak gwiazdki w lasach zakwitają,

Tu hiacynty zapachem zmysły pobudzają

Zaś krokusy piękne płatki otworzyły

Takie czary żonkilom i bzom też się udzieliły.

 

Spójrzcie - promyki słoneczka nam się rozbiegają,

Pieszczotliwie swoim ciepłem wszystko otulają.

Takie oto czary wiosna dla nas czyni,

by móc zwać ją cudowną – czarowną Bogini.

  

 

 Aurelia Szkółka

 

 

MAGDALENA PODOBIŃSKA – Kuryłówka

ogród

wychodzę boso
wprost do ogrodu
wyścielonego kwiatami
znów zdumiewa mnie myśl
że mamy swój kawałek Ziemi
to ogromne szczęście
mierzone w relatywnie niewielu
metrach kwadratowych

to zaszczyt przywilej i odpowiedzialność
więc dbam o ten dar najlepiej jak potrafię
grabię suche liście
obsadzam kwiatami i warzywami
drzewami owocowymi i krzewami
bywają tu żaby nietoperze krety
zaskrońce ślimaki jeże
w pobliżu przepływa San

pod balkonem naszego domu
który i gitarą i piórem
wiecznie żywe świerki
pną się coraz wyżej i wyżej
a ja lubię skakać z gałęzi na gałąź
jak zwinna wiewiórka
i zanurzać się cała w błękicie
lub rozgwieżdżonym niebie

kiedy o tym rozmyślam
leżąc teraz w hamaku pod wiśniami
wzruszanie oplata mnie
jak ciepły pled w chłodną noc
motyl przysiada na kubku z kawą
mówka częstuje się ciastem malinowym
ptaki zastępują radio
tak brzmi harmonia
w tym pełnym zgrzytów świecie

nie upiększę całej planety
nie mam takiej mocy
więc chociaż tę jej małą część

  

 

 Mieczysława Buczkowska

 

 

  

BOŻENA SPRYŃSKA – Przemyśl

Kradzione tulipany

Widziałam pana wczoraj o świcie,
zrywał pan w ogrodzie tulipany,
na różowych płatkach była rosa,
czyżby był pan znowu zakochany.

To był widok trochę jak z przeszłości,
i ten ogród nie należał do pana,
a ja stałam przy oknie urzeczona,
bo dla kogo te kwiaty, tak od rana.

Pan miał minę chłopca małego,
który kradnie zakazane cukierki,
i rozgląda się, czy ktoś nie zobaczy,
oczy psotne, a w oczach iskierki.

Cóż kwiaciarnie są zamknięte o świcie,
a jak widać ona lubi tulipany,
niech pan biegnie, ja nie powiem nikomu,
że pan ukradł tulipany... dla pani.

Marzec 2020

  

 

Dorota Furtak

 

 

BARBARA ŚNIEŻEK - Rzeszów

Wiosenne ożywienie

Stoją w sadzie panny młode
kwieciem wystrojone
wabią wonią i urodą
pszczoły niezliczone

Na rabatkach też ruch wielki
w kwiatkach kolorowych
uganiają się motylki
istny zawrót głowy

Nad zielono-żółte łąki
od kwitnących mleczy
nadleciały różne bąki
nektarem się cieszyć

A po stawie brodzi bociek
wyławiając żabki
dla maleńkich jego pociech
przysmak to nierzadki

Las rozbrzmiewa ptaków trelem
gniazdka sobie wiją
zapraszają na wesele
stają się rodziną

Tak to wiosna ze snu budzi
calutką przyrodę
jest nadzieją też dla ludzi
i wiarą w odnowę

23.04.2014

 

 

Łucja Wiszlańska